Week 5 in Villa Maria - go with the flow

Ik werd in het weekend uitgenodigd voor lunch met dokter Raegen die naast mij woont. Brenda (het dienstmeisje) en z'n vrouw zouden koken. Ik kwam binnen en ging aan tafel zitten. Brenda knielde voor mij en Raegen terwijl ze een veel te groot bord met eten boven haar hoofd hield en deze daarna uitserveerde. De vrouw van de dokter kwam binnen lopen, ook zij boog voor mij een knielde voor de dokter. Wat is dit nou weer, dacht ik. Ik vond het nogal gek dat z'n vrouw moest knielen. Ik schoof op zodat ze bij ons aan tafel kon komen zitten. Mis, haar plek was op de grond samen met Brenda. Ook zij kreeg een bord met eten van Brenda, maar zonder vlees. Het was een beetje een rare situatie vond ik. Ik had in de kliniek vaak genoeg mensen zien knielen voor "Musawo" (dokter), maar had echt niet verwacht dat vrouwen ook thuis voor mannen knielen. Omdat de dokter alleen met mij praatte en ik me nogal schuldig tegenover de 2 dames op de grond, probeerde ik ook af een toe een vraag aan hun te stellen en ze bij het gesprek te betrekken. De vrouw van Raegen geeft les op de nursing school, dus ik vroeg haar in welke vakken ze les gaf. Dat had geen enkele zin, alle vragen werden door Raegen beantwoord. Hij is heel aardig, maar de gelijkheid tussen mannen en vrouwen was ver te zoeken. De rest van de week was het niet zo heel druk in het ziekenhuis en heb ik veel rondgelopen in het gebied rond Villa Maria. Vanaf het dorp kan je naar de top van de heuvel lopen en is er een heel mooi uitzicht over de vallei. Ik liep samen met Evarist (de nursing officer van OPD), die me alle scholen en kerken onderweg liet zien. Er zijn rond Villa Maria vier grote kloosters. We zijn naar het klooster gelopen waar de nonnen die in Villa Maria hospital vandaan komen om te zien waar ze leven. Blijkbaar horen de nonnen bij het grootste klooster van Uganda. Als je non bent (waar dan ook in Uganda) en erachter komt dat het toch een te zware opgave voor je is om non te zijn (omdat je toch wil trouwen bijvoorbeeld) dan moet je naar dit klooster in Villa Maria om je verzoek in te dienen en gratie te vragen. Vrijdagmiddag kreeg ik vrij om te reizen (er was trouwens toch niks te doen op de afdeling) naar Kampala en 's avonds gingen ik uit eten met de rest van de geneesco's uit Maastricht. Zij verblijven in een best chic hotel tegenover het ziekenhuis in de hoofdstad, waar ook heel veel andere internationale studenten slapen. Met een groep van 17 studenten uit Maastricht, Zweden en Engeland vertrokken we zaterdagochtend naar Jinja, waar de oorsprong van de in totaal 6500km lange Nijl is (die ontstaat uit Lake Victoria). In totaal waren er 8 rapids, die een verschillende moeilijkheidsgraad hadden van 1 (makkelijk) tot 5 (advanced). Na een half uur veiligheidsinstructies en oefenen met commando's opvolgen begonnen we meteen met grade 5: de buyagali falls, een waterval waar we vanaf moesten. Het ging goed! We gingen weliswaar achterste voren de waterval af, maar de boot bleef drijven. Daarna zijn we echt mega vaak met de boot omgeslagen of er uit gevallen. Van te voren hadden we de boot vol trots flying Dutchman genoemd, maar halverwege veranderde onze naam toch maar in floating Dutchman en vroegen de gids of het ieeeeets minder heftig kon. Na de lunch zijn we niet meer omgeslagen. Het was echt super en we hebben heel erg moeten lachen omdat mensen spontaan uit de boot vielen, of omdat we met z'n allen in paniek gilde wat we moesten doen terwijl de gids uit de boot was gevallen. Omdat het water op sommige stukken niet heel hard stroomde konden we ook zwemmen. Na het raften kregen we de foto's en filmpjes te zien, was er een barbecue en gingen we naar de accommodatie. Op zondag ben ik samen met een Finse student terug gegaan naar Kampala en toen was het top weekendje alweer voorbij.