Week 2 in Villa Maria - OPD

Deze week stond ik ingepland op de outpatient department (OPD). Het is een beetje te vergelijken met de huisartsenpost in Nederland, behalve dat patiënten geen afspraak hoeven te maken (wel soms lang in de wachtkamer zitten), er geen medische dossiers zijn en eigenlijk ook geen dokters. Voor de dag begint is er "communal prayer", yep samen bidden dus. Met z'n allen sta je op een rijtje terwijl een van de student nurses een stuk uit de bijbel voorleest, dan worden een paar psalmen gezongen. Als het klaar is begint vervolgens de hoofdzuster standaard te mopperen over iets en dan gaat iedereen aan de slag. De consulten worden gevoerd door een non die physician is (soort verpleegkundige die ook medicatie voorschrijft).Omdat er overal student nurses rondlopen is er niet echt iets te doen voor mij, behalve met meekijken met de non. Alles gaat in het Luganda, dus na de eerste zin "ki ekikuluma seebo/nyabo?" (vertaling: waar heeft u last van meneer/mevrouw?) haak ik af. Ik ken gelukkig steeds meer medische woorden in het Luganda, maar nog steeds komt het er vaak op neer dat ik gewoon moet wachten tot het consult klaar is en mij de diagnose wordt verteld. "This patient has hypertension" of "he has malaria, I gave him drugs" wordt dan gezegd. Op die manier leer ik natuurlijk niet heel veel en het is nogal saai. Maargoed, ik zie wel veel ziektes die je in Nederland nooit ziet dus dat maakt het interessant.
Deze week had ik mazzel, maandagavond kwamen mama, papa en Mees me opzoeken! Ik was zo blij ze een knuffel te kunnen geven en keek er echt naar uit om ze het land te laten zien. Eigenlijk moest ik natuurlijk de hele week op de afdeling staan, maar toen ze ontdekte dat papa ook dokter is mocht ik na wat smeken bij de hoofdzuster, het opperhoofd van de nonnen en de administratie mocht ik een paar dagen vrij nemen.
Met z'n vieren zijn we naar Lake Mburo National Park gegaan. Daniel was een vrolijke taxi-chauffeur die ons naar de gate van het park bracht, ongeveer een uur rijden van de verharde weg. Normaal kan je met visa betalen, maar deze ene keer natuurlijk net niet. Dus we konden weer terug rijden en naar de eerste stad zo'n 40km verderop gaan om te pinnen. Zo gaat het nou eenmaal in Afrika. Omdat er in het park weinig georganiseerde safari's waren in het park hebben we met Daniel 2x een hele leuke safari gehad. Met zebra's, die had ik nog niet eerder in Uganda gezien! Op donderdag gingen we terug naar Masaka en heb ik papa, mama en Mees de stad en de markt laten zien. Vrijdag gingen we naar Kampala, maar: duty comes first. Na een lange ochtend op de out-patient department en een rondleiding door het ziekenhuis voor papa en mama vertrokken we. Fischer, een vriend die m'n ouders eerder die week hadden leren kennen, bracht ons naar het hotel. De dag erna zijn we met hem en Irene (z'n maatje) op pad gegaan. Het oorspronkelijke plan was om "vroeg" , dwz rond 12-13 's middags, te vertrekken en de dierentuin te gaan, maar uiteindelijk waren we pas om 17 de stad uit dus zijn we naar het strand in Entebbe en naar O's, een club geweest. Toen was het opeens alweer tijd om papa, mama en Mees af te zetten bij het vliegveld en afscheid te nemen. Weebale nyo (heel er bedankt) voor de fijne week papa en mama! Natuurlijk vond ik het jammer dat ze weer gingen, maar ik was ook blij dat ik nog 7 weken in Uganda tegoed heb!